O ανθρωπος καθοδηγειται απο τα παθη του, με αποτελεσμα να παραβλεπει τη λογικη και να οδηγειται σε συγκρουσεις. Ο καθενας καμαρωνει περισσοτερο για το κακο που εχει προκαλεσει στους αλλους, παρα για το καλο που εχει κανει στον εαυτο του.
Η λογικη μπορει να μετριασει τα παθη αυτα, αλλα ειναι κατι τοσο δυσκολο, που οποιος πιστευει πως μπορει να το καταφερει, δηλαδη να ζησει συμφωνα με τις επιταγες της λογικης μαλλον "ονειρευεται πως βρισκεται μεσα σε καποιο θεατρικο εργο".
Καθε βραδυ πριν κλεισω τα ματια μου και σε ονειρευτω προσπαθω να κοσκινισω τα αισθηματα μου με τη λογικη. Πολυ φοβαμαι ομως, πως ειναι αδυνατο. Ολα φωναζουν "οχι" κι ομως εγω ειμαι ακομη εδω και κοροιδευω τον εαυτο μου πως ζω αυτο που πραγματικα θελω και μου αξιζει.
Παντα πιστευα πως δεν μπορω να παθιαστω με κατι. Αλλωστε, αυτο λατρεψα και σε σενα. Την ικανοτητα σου να καταπιανεσαι με καθετι τρελο και να το κανεις παθος σου, να γινεται ενα με την καθημερινοτητα, ενα με το δερμα σου. Τελικα, βρηκα ενα παθος μου. Και αυτο εισαι εσυ.
Και πολυ φοβαμαι πως σαν παθος, θα σε ακολουθω τυφλα. Μεσα απο συγκρουσεις, μεσα στην καταστροφη. Εισαι το λαθος μου και σε αγαπω γι'αυτο.
