κανενας μας δεν ειναι αληθινος...
κοιταζεσαι στον καθρεφτη και βλεπεις μοναχα μια εικονα, ενα ειδωλο.
αναγνωριζεις ομως αυτο που βλεπεις; ποιος απο ολους τους εαυτους σου ειναι; ποιο Εγω σου φορεσες σημερα;
καλο ή κακο, καθε μερα, απο μικρα παιδια και σε ακομα πιο εντονο βαθμο ως ενηλικοι υποδυομαστε ρολους. πολλες φορες ταυτιζομαστε τοσο πολυ με αυτους, που ουσιαστικα καταληγουμε να "ζουμε" τη ζωη μας μεσα απο αυτους.... Ή καλυτερα γινομαστε παρατηρητες....
ειμαι εγκλωβισμενη μεσα μου.... φωναζω αλλα κανεις δεν με ακουει....κανεις δεν θελει να με ακουσει...
ειμαστε ομως πονηροι....εχουμε πολλους ρολους...ετσι για να μην βαριομαστε....ετσι για να ικανοποιουνται ολοι αλλοι, εκτος απο εμας. το βλεπω απο τον ιδιο μου τον εαυτο...ειμαι αλλη στο σχολειο, τυπικη και οπως με γνωριζαν παντα. αλλη στο σπιτι, κλασικη εφηβη με το διαβασμα της και τους μικροτσακωμους με την μητερα μου.αλλη με τις φιλες μου, τρελη, αστεια, γεματη κατανοηση, η παχουλουλα με τις ωραιες αγκαλιες.αλλη με εκεινον, ομορφη, ξεχωριστη, δυνατη, υπεροχη.αλλη μονη μου, μια αποτυχια, ασχημη, μετρια, μονη, μυστικοπαθης, μονο εγω και η μουσικη, μονο εγω και η αληθεια....
φοβαμαι.ποια ειμαι πλεον; ποια απο ολες αυτα τα διαφορετικα κοριτσια, ποια γυναικα; ποια ειμαι πραγματικα; ποια θα καταληξω; γιατι αλλαζω; ντρεπομαι για το αληθινο μου Εγω ή φοβαμαι να το μοιραστω με τους αλλους; οι αλλοι με καθοριζουν; γιατι τους κανω την χαρη; τους κοροιδευω...αλλα και εκεινοι το ιδιο....ξερουν τι συμβαινει και αυτοι το κανουν....αλλα ειναι ολα ενα παιχνιδι...
τωρα καταλαβαινω οτι εχω περασει μερος της ζωης μου αναζητωντας καποιον να μου λεει τι ειναι καλο και τι κακο.αναζητουσα αλλους να με κοιταξουν για να δω τον εαυτο μου....
κοιταζεσαι στον καθρεφτη και βλεπεις μοναχα μια εικονα, ενα ειδωλο.
αναγνωριζεις ομως αυτο που βλεπεις; ποιος απο ολους τους εαυτους σου ειναι; ποιο Εγω σου φορεσες σημερα;
καλο ή κακο, καθε μερα, απο μικρα παιδια και σε ακομα πιο εντονο βαθμο ως ενηλικοι υποδυομαστε ρολους. πολλες φορες ταυτιζομαστε τοσο πολυ με αυτους, που ουσιαστικα καταληγουμε να "ζουμε" τη ζωη μας μεσα απο αυτους.... Ή καλυτερα γινομαστε παρατηρητες....
ειμαι εγκλωβισμενη μεσα μου.... φωναζω αλλα κανεις δεν με ακουει....κανεις δεν θελει να με ακουσει...
ειμαστε ομως πονηροι....εχουμε πολλους ρολους...ετσι για να μην βαριομαστε....ετσι για να ικανοποιουνται ολοι αλλοι, εκτος απο εμας. το βλεπω απο τον ιδιο μου τον εαυτο...ειμαι αλλη στο σχολειο, τυπικη και οπως με γνωριζαν παντα. αλλη στο σπιτι, κλασικη εφηβη με το διαβασμα της και τους μικροτσακωμους με την μητερα μου.αλλη με τις φιλες μου, τρελη, αστεια, γεματη κατανοηση, η παχουλουλα με τις ωραιες αγκαλιες.αλλη με εκεινον, ομορφη, ξεχωριστη, δυνατη, υπεροχη.αλλη μονη μου, μια αποτυχια, ασχημη, μετρια, μονη, μυστικοπαθης, μονο εγω και η μουσικη, μονο εγω και η αληθεια....
φοβαμαι.ποια ειμαι πλεον; ποια απο ολες αυτα τα διαφορετικα κοριτσια, ποια γυναικα; ποια ειμαι πραγματικα; ποια θα καταληξω; γιατι αλλαζω; ντρεπομαι για το αληθινο μου Εγω ή φοβαμαι να το μοιραστω με τους αλλους; οι αλλοι με καθοριζουν; γιατι τους κανω την χαρη; τους κοροιδευω...αλλα και εκεινοι το ιδιο....ξερουν τι συμβαινει και αυτοι το κανουν....αλλα ειναι ολα ενα παιχνιδι...
τωρα καταλαβαινω οτι εχω περασει μερος της ζωης μου αναζητωντας καποιον να μου λεει τι ειναι καλο και τι κακο.αναζητουσα αλλους να με κοιταξουν για να δω τον εαυτο μου....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου