Περπατας , αλλα το μυαλο βρισκεται αλλου. Τριγυρναει αλλου. Κοιτας γυρω σου. Ολα τοσο γνωριμα αλλα και τοσο αγνωστα συναμα. Ανθρωποι που νομιζες δεν θα σε αφηναν τελικα απομακρυνονται , φευγουν. Δεν μπορουν να σε καταλαβουν. Και εξαλλου γιατι να σε καταλαβουν. Δεν τους εδωσες κανεναν περιθωριο. Συνεχιζει να περπατας. Τελικα δεν φευγουν μονο εκεινοι, αλλα και εσυ. Γυρνας ,τους χαμογελας... Συνεχιζεις... Ξερεις οτι δεν θα τους δεις ποτε ξανα ή μαλλον εκεινοι δεν θα σε ξαναδουν...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου