Η ελπιδα μιας κοινωνιας αρχιζει και πεθαινει στα χερια των νεων. Αυτο που χαρακτηριζει τους νεους του σημερα ειναι απουσια οραματος και η απουσια ονειρων. Και με την λεξη ονειρα δεν εννοω " αα οταν μεγαλωσω θελω να κανω πολλα ταξιδια" αλλα την επιθυμια καποιου να συμβαλλει στην βελτιωσει αυτου το κοσμου. Να αγωνιστει. Αντιθετα ομως αυτο που τους απασχολει ειναι η απεργια ή καταλιψη που ειχε ως αποτελεσμα την καθυστερηση του πτυχιου τους. Ουτε θα επρεπε να χαιρονται ουτε να λυπουνται. Αλλα πρεπει να σκεφτονται οτι καποιος τουλαχιστον αγωνιζεται για τα δικαιωματα τους. Οτι καποιος με το μηνιατικο που παιρνει δεν μπορει να θρεψει την οικογενεια του και βγηκε στους δρομους για να κερδισει ξανα το δικαιωμα μιας αξιοπρεπους ζωης . Κανενας ομως νεος δεν σκεφτεται πως καποια στιγμη μπορει να βρεθουν αυτοι σε αυτη την κατασταση Οι περισσοτεροι απο αυτους αδιαφορουν θεωρωντας πως αυτο αποτελει μια συγκεκριμενη αποψη. Και ομως αυτο δεν ειναι αποψη αλλα βολεμα. Το ευχαριστο ομως ειναι οτι τουλαχιστον υπαρχουν καποια ατομα τα οποια αντιτιθονται σε αυτη την νοσυρη κατασταση. Ατομα με οραμα για αυτον τον πλανητη χωρις να αποσκουν στο βολεμα του εαυτουλι τους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου