Κυριακή 21 Απριλίου 2013

Έχετε αναρωτηθεί ποτέ για το τι πίστευαν οι αρχαίοι Έλληνες του 5ου αι. για τους δικούς τους προγόνους; 
Άραγε θεωρούσαν την πολιτεία τους πρότυπο υγιούς κοινωνίας ή πίστευαν πως οι πρόγονοι τους ζούσαν δικαιότερα; 


Μερικές φορές θα ήθελα να γινόμουν Χρόνος,
τότε θα γνώριζα,
θα ήμουν εκεί σε όλα και για πάντα...



fox

Κυριακή 24 Μαρτίου 2013

Διαμαρτυρίες

Γιατί κατ' ανάγκην εκείνο που έπεται να μοιάζει σ' εκείνο που προηγείται και όχι αντιστρόφως; 

 

Κανόνες και νόμοι ανυπόστατοι στυλώνουν τον κόσμο μας...
Κανείς όμως δεν τους ξεπερνά αυτούς, κανείς δεν κοιτά περ' απ' αυτούς...
Κι αν κάποιος το τόλμησε θα 'ταν μάλλον παράφρων...

Σ' ετούτο τον κόσμο, που η αχαλίνωτη φαντασία, πέρα από κάθε φραγμό σημαίνει τρέλα,
τολμούμε να μιλούμε για ελευθερία,
και όσους ελευθέρους τω πνεύματι, τους κλειδαμπαρώνουμε σε φυλακές και φρενοκομεία.



fox

Τρίτη 5 Μαρτίου 2013

Μαθημα Λογοτεχνιας

Ολοι μας καποια στιγμη εχουμε χαθει στις σελιδες καποιου βιβλιου,ειτε αυτο ηταν ενα μυθιστορημα, ενα ιστορικο παραθεμα ή ενα απο τα κειμενα στη μαθημα της λογοτεχνιας. Επομενως, ολοι μας εχουμε ερθει σε επαφη με πολλους διαφορετικους χαρακτηρες και προσωπικοτητες. Περα απο τα ατομα που επιλεγουμε ή τυχαια γνωριζουμε στην καθημερινη μας ζωη, στην πραγματικοτητα, υπαρχουν και εκεινα τα προσωπα που μας περιμενουν κρυμμενα στις σελιδες ενος βιβλιου. Να τα αγαπησουμε, να τα μισησουμε, να τα φθονησουμε, να γελασουμε μαζι με τις ατυχιες τους.  Αντιστοιχα, στη ζωη μας εμφανιζονται προσωπα που συμπαθουμε, που ζηλευουμε, που προσπαθουμε να αποφυγουμε.

Για να δουμε αν θα μπορεσω να κανω διακριτη και στα δικα σας ματια αυτη την...αντιστοιχια.

Υπαρχουν χαρακτηρες, οι "κακοι" του παραμυθιου, που στο τελος τιμωρουνται και...ζησαμε εμεις καλα και αυτοι καλυτερα.
Υπαρχουν οι κεντρικοι ηρωες, μια πριγκιπισα, ενα μικρο αγορι, ενα παπακι, ενας μαγος κλπ που αγωνιζονται για κατι και τελικα...ζησαμε εμεις καλα και αυτοι καλυτερα.
Υπαρχουν τα δευτερευοντα προσωπα, χωρις τα οποια η ιστορια θα ηταν ελλειπης και η πλοκη θα "εμπαζε" απο παντου.

Ετσι, υπαρχουν και εκεινα τα προσωπα στη ζωη μας που προσπαθουν να μας βλαψουν ή να μας παρασειρουν, εμεις που παντα πασχιζουμε για κατι, θεωρητικα τουλαχιστον, και ολοι οι υπολοιποι που βρισκονται στο πλαι μας.

Ωραια μεχρι εδω; Για να συνεχισω.

Γιατι ομως αλλες φορες οι ιστοριες αποτυπωνονται σε εκατονταδες σελιδες, ακομα και σε τομους και για αλλες αρκουν μονο 2 ή 3. Ποιος θα αποφασισει αν αξιζει η ιστορια του ενα μυθιστορημα, μια στηλη σε μια εφημεριδα ή ενα απλο, συντομο διηγημα;

Με παρακολουθειτε; Ωραια.

Ποσες φορες εχει τελειωσει μια ιστορια ή ακομα και ενα ολοκληρο βιβλιο και δεν εχει δοθει ενα οριστικο τελος; ή τουλαχιστον εσεις δεν βλεπετε ενα αξιοπρεπες κλεισιμο; Ποσες φορες εχετε ταυτιστει με καποιον απο τους ηρωες ή ευχεστε να ηταν πραγματικος και να υπηρχε στον κοσμο σας; Ποσες φορες, ομως, δεν νιωσατε οτι οι σελιδες δεν ειναι αρκετες. Ποσες φορες δεν νιωσατε οτι καποιος εφηγε αποτομα απο τη ζωη σας, χωρις λογο και αιτια. Χωρις καμια προειδοποιηση...Ποσες φορες προδοθηκατε απο καποιον που πιστευατε οτι γνωριζατε καλα; Ποσες φορες εχετε ερθει αντιμετωποι με ευχαριστες, αλλα και ευχαριστες εκπληξεις;

Ισως αυτο που θελω να πω ειναι πως ενα βιβλιο μπορει να διαβαστει με πολλους τροπους. Ενας ηρωας μπορει να ερμηνευτει με αλλους τοσους. Πως γινεται να αναζητουμε τη σιγουρια, οταν δεν γνωριζουμε ουτε εμεις οι ιδιοι τους εαυτους μας;

Δυστυχως ή ευτυχως, ο ανθρωπος δεν ειναι επιπεδος. Εχει πολλες αναγνωσεις.

Εσυ τι πιστευεις; Σε ποσες σελιδες θα χωρουσε η ζωη σου; Το Εγω σου;

Πέμπτη 28 Φεβρουαρίου 2013

Ημερα 1

Ο,τι δεν σε σκοτωνει σε κανει πιο δυνατο.

Μια περιφημη φραση απο την οποια πολλοι εχουμε πιαστει απο αυτη , με σκοπο να αντιμετωπισουμε δυσκολες καταστασεις και φασεις της ζωης μας.

Παρολα αυτα τον τελευταιο καιρο η αποψη μου σχετικα με την ορθοτητα αυτης της φρασης εχει αρχισει να αποκλινει συγκριτικα με αυτην που ειχα στην αρχη.

Ο,τι δεν σε σκοτωνει σε κανει να φαινεσαι πιο δυνατος.

Ισως οχι σε ολες τις καταστασεις. Ειναι γεγονος πως απο τα λαθη μας μαθαινουμε και βελτιωνομαστε , οπως αντιστοιχα απο διαφορες αλλες περιπτωσεις , ξεχωριστες για τον καθ'ενα. Παρολα αυτα , οταν κατι πραγματικα δυσαρεστο , ψυχοφθορο σου συμβει δεν πιστευω πως σε δυναμωνει. Αντιθετα σε φθειρει και σε διαβρωνει. Τρωει το μεσα σου. Σε απομακρυνει απο τον πραγματικο σου εαυτο , την ψυχη σου και τον κοσμο. Και σιγα σιγα με γεωμετρικη προοδο θα μπορουσε να σημειωσει καποιος τετοιες μικρες δυστυχιες συνθετουν την δικη σου "μαυριλα"  , τον δικο σου πονο. Δεν εισαι ομως ετοιμος να το μοιραστεις με καποιον αλλον. Σκεφτεσαι οτι δεν θα σε καταλαβει , οτι θα σε κρινει και οτι τελικα δεν θα μπορεσει να βοηθησει με κανεναν τροπο. Προσπαθεις μονος σου να βρεις το φως μεσα στην μαυρη ψυχη σου. Ειναι φορες που βρισκεις μια ακρη , βρισκεις απαντησεις στις προσωπικες αναζητησεις... Εκεινη τι στιγμη νιωθεις πως επιτελους βρηκες το δρομο σου. Πως ολα θα παρουν τη σειρα τους οπως πρεπει...

Μεχρι να σου συμβει το επομενο δυσαρεστο γεγονος . Και να γυρισεις πισω στα ιδια δυσαρεστα συναισθηματα που σε συντροφευαν τοσο καιρο.

Ομως νιωθεις τοσο οικεια με αυτη την κατασταση...

Καλνυχτα

Πέμπτη 7 Φεβρουαρίου 2013

Αντιο

Περπατας , αλλα το μυαλο βρισκεται αλλου. Τριγυρναει αλλου. Κοιτας γυρω σου. Ολα τοσο γνωριμα αλλα και τοσο αγνωστα συναμα. Ανθρωποι που νομιζες δεν θα σε αφηναν τελικα απομακρυνονται , φευγουν. Δεν μπορουν να σε καταλαβουν. Και εξαλλου γιατι να σε καταλαβουν. Δεν τους εδωσες κανεναν περιθωριο. Συνεχιζει να περπατας. Τελικα δεν φευγουν μονο εκεινοι, αλλα και εσυ. Γυρνας ,τους χαμογελας... Συνεχιζεις... Ξερεις οτι δεν θα τους δεις ποτε ξανα ή μαλλον εκεινοι δεν θα σε ξαναδουν...

Τρίτη 8 Ιανουαρίου 2013

Παθος

Αυτο που προσωπικα εχω παρατηρησει τον τελευταιο καιρο ειναι πως το στοιχειο που λειπει απο τις σημερινες σχεσεισ των ανθρωπων ειναι το παθος . Να ειναι καποιος ολοκληρωτικα , σωματικα κ ψυχικα δοσμενος με αυτο που αγαπα , με αυτο που ασχολειται... Και δεν ειναι αναγκη να εισαι εσυ ή καποιος αλλος το παθος καποιου αλλου αντιστοιχα. Αρκει να βρισκεσαι γυρω απο ανθρωπους οι οποιοι εχουν ερωτευτει αυτο που κανουν. Να βλεπεις την σπιθα στο ματι τους καθε φορα μιλουν για αυτο , που το σκεφτονται. Ειναι κατι που το θαυμαζω , γιατι δεν το εχω . Ποτε μου δεν κολλησα με κατι γιατι απλουστατα δεν θεωρησα ικανο τον εαυτο μου να ανταποκριθει οπως θα επρεπε σε μια τετοια κατασταση . Μεγαλο Λαθος ! Δεν ειναι αναγκη να εισαι τελικα τελειος σε αυτο που κανεις .. γιατι η αγαπη σου για αυτο και η στοργη που του δινεις ειναι αυτη που το τελειοποιει και οχι ή ικανοτητα σου να χειριζεσαι μια καμερα , να εχεις σταθερο χερι για παραδειγμα ...
Ακομα ειναι μικρη , γεγονος που συνεπαγεται - σε συνδυασμο με τον αντικοινωνικο μου χαρακτηρα- μικρο κυκλο φιλων. Παρολα αυτα ευχομαι μεγαλωνοντας να γνωρισω ανθρωπους που θα εδιναν ο,τι ειχαν και δεν ειχαν για το παθος τους !

Παρασκευή 4 Ιανουαρίου 2013

Χρονικός Αυτοπροσδιορισμός

Ο,τι δεν μπορείς να δεις, ο,τι δεν μπορείς ν' ακούσεις, να γευτείς, να μυρίσεις, να νιώσεις, ο,τι δεν μπορείς να σκεφτείς, ο,τι δεν μπορείς να κατανοήσεις, ο,τι δεν μπορείς να φανταστείς, δε σημαίνει oτι δεν είναι εκεί...

Χρόνος...
Κάποιος κάποτε μου είπε πως ο χρόνος είναι μια ιδέα, μια επινόηση του ανθρώπου...
Αλήθεια δεν συμφωνώ... Ο χρόνoς είναι εκεί... Δεν ερεθίζει όλες σου τις αισθήσεις, όμως είναι εκεί: τον ακούς σε κάθε χτύπο, τον νιώθεις σκαλίζοντας αναμνήσεις, τον μυρίζεις σε σαρακοφαγομένα βιβλία, τον βλέπεις να κυλάει μπροστά σου μέσα από τη ροή των κινήσεων γύρω σου...

Και πάλι αυτά δεν αποτελούν τον ορισμό του χρόνου...μοναχά αιτιολογούν την ύπαρξη του...
Οι φυσικοί τον θεωρούν τέταρτη διάσταση, άλλοι απλώς κοιτούν τα ρολόγια τους κι αυτό τους αρκεί...

Η κατάκτηση της ολικής έννοιας του χρόνου είναι από εκείνες τις πραγματικότητες που οι πολλοί αγνοούν και οι λίγοι αδυνατούν να κατανοήσουν... Δεν φτενέ αυτοί...
Είναι που οι έννοιες είναι άφταστες...

Γιατί άραγε πραγματεύομαι έναν όρο, το χρόνο, που είναι άφταστος; Γιατί φλερτάρω με το άπιαστο άγνωστο;

Ποιος ξέρει ίσως να ψάχνω τους δικούς μου ορισμούς... Να ψάχνω τα δικά μου όρια, τα δικά μου σημεία στίξης... Ίσως μεσ' απ' τ' άπειρα ακατανόητα να προλάβω με τον καιρό να βρω εμένα...
Να προλάβω πριν τελειώσει...

Χρόνος...
Ορισμός: Ο ρυθμός μεταβολής της Σήψης.

fox