lonely nights-the coffee is gone, the cigar is burning

ειναι στιγμες που αναρωτιεσαι αν μετα απο μια μεγαλη αλλαγη στη ζωη σου μπορεις να συνεχισεις ως ο ιδιος σου εαυτος. χωρις καθολου απωλειες ή μεγαλες μεταβολες.ακεραιος. απροσβλητος. ιδιος. και ομως, αργα ή γρηγορα συνειδητοποιεις πως ειναι αδυνατον! θεωρεις πως εχεις ξεπερασει εναν μεγαλο χωρισμο ακαθεκτη, με ολα τα κομματια της καρδιας σου στη θεση τους, αλλα κανενας αντρας απο εδω και στο εξης δεν μπορει να σε κανει να νιωσεις αυτο τον "ενθουσιασμο",την ανυπομονησια, την τρελα.ισως πληγωθηκες περισσοτερο απο οσο υπολογιζες... πιστευεις πως μπορεις να κανεις μια νεα αρχη, σε νεο σπιτι, σε καποια αλλη δουλεια, και σαν αντιτιμο σου παιρνουν μακρια σου κατι πολυτιμο. υποσχεσαι πως δεν θα ξανακανεις τα ιδια λαθη, κι ομως καταληγεις να πληγωνεις περισσοτερο αυτους που αγαπας. πως να συνεχισεις μετα; που να βρεις δυναμη, πεισμα;

ολο μπλεκω σε δυσκολες καταστασεις, για τις οποιες δεν προβλεπεται λυση! τουλαχιστον οχι μια σχετικα ευκολη και αρεστη. ενας φευγει, ανηκει στο παρελθον, φτιαχνει τη ζωη του απο την αρχη, μαγκια του.που ειναι ομως τα κοτσια και η ειλικρινεια που τοσο υποστηριζε; κρυβεται πισω απο το μικρο του δαχτυλακι.ελπιζω να ειναι χαρουμενος, του αξιζει.μονο προσεχε που εχεις βαλει εκεινα τα εσωρουχα που κρατησες, δεν νομιζω να χαρει πολυ αυτη αν τα βρει... αλλος ερχεται, σου φερεται καλα, ζηταει μια ευκαιρια.εσυ δεν την αρνεισαι απλα.την αφηνεις να αιωρειται και να βασανιζει ευχαριστα τον αλλον φερομενη εγωιστικα...και μετα ειναι εκεινος...παντα εκει. δεν τον περιμενες και ομως εμφανιστηκε και χωθηκε αποφασιστικα στη ζωη σου.οσο περνουσε ο καιρος, τοσο πιο βαθια εμπαινε σε καθε σχισμη του εγω σου. στις σκεψεις, τα ονειρα, τις επιθυμιες, τις ανησυχιες....το πεισμα του σε εκπλησει.δενεσαι ολο και πιο πολυ χωρις καν να το καταλαβεις.ορκιζεσαι στον εαυτο σου πως θα τον κρατησεις κοντα σου, με καθε τιμημα! "κανετε μαγεια μαζι" σου ψιθυριζει, και παρολο που ειναι χιλιομετρα μακρια, κραταει ολη σου την καρδια...

και τωρα; τι καταλαβες; απεδειξες κατι; και αν ναι, σε ποιον; οτι αξιζεις καποιον διπλα σου; οτι μπορεις τελικα να αισθανθεις; οτι δεν εχεις αναγκη να κρεμεσαι απο το παρελθον; ενα δυσκολο παρον ξετυλιγεται μπροστα σου και δεν λες να το δεις! "πρεπει να φτιαξω ενα σχεδιο" επαναλαμβανεις συνεχως. αλλα το φτιαχνεις μονο και μονο για να το παρακους και να το παραβιαζεις. βιαζεσαι.εχεις τη ζωη μπροστα σου να δοκιμασεις. "οχι, το ΤΩΡΑ μετραει", πεισμωνεις. μετανιωνεις για τις επιλογες σου. δεν μενουν πολλα για να κανεις τωρα. κανεις δεν θα σε καταλαβει. ολοι θα σε κρινουν. εκανες και συνεχιζεις να κανεις λαθη...

τον θελω πισω; οχι....με περιμενει αλλη χωρα; οχι...θες να κανεις διαιτα;οχι, οχι πραγματικα...
θες καποιον διπλα σου; οχι, δεν θελω να με ελεγχει ακομα ενας....αλλα τι γινεται οταν σαν αυτη τη στιγμη, νιωθω μονη...
αν δεν ξερεις εσυ τι θες, πως περιμενεις οι αλλοι να στο προσφερουν;
θες να φτιαξουν ολα και αμεσως! με ενα κουνημα του χεριου...μα δεν γινονται ολα οπως στα παραμυθια...

-μην κοιτας ποτε πισω.αν η σταχτο-μπουτα το ειχε κανει, δεν θα γινοταν πριγκιπισα...
-τσου ρε! ετσι και αλλιως δεν μπορω τα πολλα φρου φρου και αρωματα...