Αυτο που προσωπικα εχω παρατηρησει τον τελευταιο καιρο ειναι πως το στοιχειο που λειπει απο τις σημερινες σχεσεισ των ανθρωπων ειναι το παθος . Να ειναι καποιος ολοκληρωτικα , σωματικα κ ψυχικα δοσμενος με αυτο που αγαπα , με αυτο που ασχολειται... Και δεν ειναι αναγκη να εισαι εσυ ή καποιος αλλος το παθος καποιου αλλου αντιστοιχα. Αρκει να βρισκεσαι γυρω απο ανθρωπους οι οποιοι εχουν ερωτευτει αυτο που κανουν. Να βλεπεις την σπιθα στο ματι τους καθε φορα μιλουν για αυτο , που το σκεφτονται. Ειναι κατι που το θαυμαζω , γιατι δεν το εχω . Ποτε μου δεν κολλησα με κατι γιατι απλουστατα δεν θεωρησα ικανο τον εαυτο μου να ανταποκριθει οπως θα επρεπε σε μια τετοια κατασταση . Μεγαλο Λαθος ! Δεν ειναι αναγκη να εισαι τελικα τελειος σε αυτο που κανεις .. γιατι η αγαπη σου για αυτο και η στοργη που του δινεις ειναι αυτη που το τελειοποιει και οχι ή ικανοτητα σου να χειριζεσαι μια καμερα , να εχεις σταθερο χερι για παραδειγμα ...
Ακομα ειναι μικρη , γεγονος που συνεπαγεται - σε συνδυασμο με τον αντικοινωνικο μου χαρακτηρα- μικρο κυκλο φιλων. Παρολα αυτα ευχομαι μεγαλωνοντας να γνωρισω ανθρωπους που θα εδιναν ο,τι ειχαν και δεν ειχαν για το παθος τους !
