Καποιος πιστευει απο αναγκη, απο αδυναμια. Ετσι δημιουργηθηκαν και οι αισθησεις ανα τον κοσμο. Τελευταια ομως εχουν ξεπηδησει καποια "μυαλα" που τεινουν να αμφισβητουν τα παντα. Δεν δεχονται κανενα Θεο, ή εστω θεοτητα. Καμια υπερτατη δυναμη. Γιατι χρειαζονται αποδειξεις. Ισχυριζονται πως γι' αυτο εχουν τις αισθησεις τους. Μονο οταν δουν, ακουσουν, αγγιξουν κατι μπορουν να βεβαιωθουν για την υπαρξη του.
Εχεις ανθρωπους γυρω σου. Τους βλεπεις, τους ακους, τους αγγιζεις. Επαγωγικα, πιστευεις σε αυτους. Στηριζεις τις ελπιδες, τις δυναμεις και τα ονειρα σου σε αυτους. Θεωρεις πως υπαρχεις μεσα απο αυτους, οτι χωρις αυτους δεν στεκεις ορθιος, οπως εδω και χιλιαδες χρονια επικαλουνται οι πιστοι καθε θρησκειας. Τους επικαλεισαι για βοηθεια, και αποζητας την προσοχη σου με δωροδοκιες, με "θυσιες". Τους ανυψωνεις, τους τιμας, τους αγαπας. Και οταν τους χρειαστεις, δεν ειναι πουθενα! Δεν απαντουν στις "προσευχες" σου, στο καλεσμα σου.
Ολοι μπορουν να σε προδωσουν.
Και τι καταλαβες που πιστευεις περισσοτερο στους ανθρωπους παρα σε καποιον Θεο?
Η ιδια απατη ειναι και οι δυο...
