Nεοι χωρις ονειρα

Η ελπιδα μιας κοινωνιας αρχιζει και πεθαινει στα χερια των νεων. Αυτο που χαρακτηριζει τους νεους του σημερα ειναι απουσια οραματος και η απουσια ονειρων. Και με την λεξη ονειρα δεν εννοω " αα οταν μεγαλωσω θελω να κανω πολλα ταξιδια" αλλα την επιθυμια καποιου να συμβαλλει στην βελτιωσει αυτου το κοσμου. Να αγωνιστει. Αντιθετα ομως αυτο που τους απασχολει ειναι η απεργια ή καταλιψη που ειχε ως αποτελεσμα την καθυστερηση του πτυχιου τους. Ουτε θα επρεπε να χαιρονται ουτε να λυπουνται. Αλλα πρεπει να σκεφτονται οτι καποιος τουλαχιστον αγωνιζεται για τα δικαιωματα τους. Οτι καποιος με το μηνιατικο που παιρνει δεν μπορει να θρεψει την οικογενεια του και βγηκε στους δρομους για να κερδισει ξανα το δικαιωμα μιας αξιοπρεπους ζωης . Κανενας ομως νεος δεν σκεφτεται πως καποια στιγμη μπορει να βρεθουν αυτοι σε αυτη την κατασταση Οι περισσοτεροι απο αυτους αδιαφορουν θεωρωντας πως αυτο αποτελει μια συγκεκριμενη αποψη. Και ομως αυτο δεν ειναι αποψη αλλα βολεμα. Το ευχαριστο ομως ειναι οτι τουλαχιστον υπαρχουν καποια ατομα τα οποια αντιτιθονται σε αυτη την νοσυρη κατασταση. Ατομα με οραμα για αυτον τον πλανητη χωρις να αποσκουν στο βολεμα του εαυτουλι τους.

She had it coming...

-Με απογοητευσες! Δεν το περιμενα αυτο απο σενα...Δεν εισαι αυτη που ηξερα! Δεν αναγνωριζω πια την ιδια μου την κορη!!

Πηρα μια βαθια ανασα.

-Σε απογοητευσα; Απο που κι ως που; Επειδη δεν εκανα αυτο που ηθελες, αυτο που περιμενες απο μενα; Μανα, δεν ειμαι εσυ! Δεν μπορω μια ζωη να κανω αυτο που θες, αυτο που δεν μπορεσες να κανεις εσυ ή αυτο που θεωρεις εσυ οτι πρεπει. Αλλα δυστυχως δεν εχω αλλη επιλογη.Γιατι ακομα σε εχω αναγκη. Πρεπει να "υπακοουω" σε καθε τρελα σου, να προσπαθω να ικανοποιησω καθε βιτσιο σου και απαιτηση σου και να διατηρω την εικονα της τελειας κορης στα ματια σου. Ποτε δεν με πλησιασες να με ρωτησεις πραγματικα τι μου συμβαινει ή τι με απασχολει αυτο τον καιρο! Το μονο που σε νοιαζει ειναι ο κωλο-βαθμος στα αρχαια κατευθυνσης και αν καποιος πηρε μεγαλυτερο βαθμο στην εκθεση απο μενα.Και αυτο οχι γιατι δεν νοιαζεσαι για μενα πραγματικα...

Μην απαντησεις ασε με να τελειωσω!

Δεν ειπα οτι δεν με αγαπας.Απλα για σενα τωρα ειμαι απλα μια μαθητρια.Ενα ρομποτ αποστηθισης και μοτερακι εκθεσεων και εργασιων. Σου ξεφευγει οτι αυτο που ειμαι επισης ειναι μια εφηβη ετοιμη να εκραγει γιατι ολοι ζητανε πολλα απο αυτη. Παλαιοτερα με αντιμετωπιζες ως ενα υπευθυνο παιδι, αρκετα πιο ωριμο για την ηλικια του που μπορουσες να καθησεις και να συζητησεις μαζι του σοβαρα γιατι ειχε ξεπερασει το σταδιο barbie-φορεματακια. Τωρα, αδυνατεις να μου αναγνωρισεις πως με απασχολουν και αλλα ζητηματα περα απο τις ανασφαλειες του Πλατωνα και του Σωκρατη...

Δεν μπορω να πω τιποτα περισσοτερο, γιατι οπως λες και εσυ βλεπω πως "απο το ενα αυτι μπαινει απο το αλλο βγαινει".Εσυ θα συνεχισεις να εισαι η αυστηρη, παραλογη, πιεστικη και υστερικη μαμα μου και εγω η ανησυχη εφηβη που προσπαθει να σπασει απο το καλουπι σου! Γι αυτο εχω να σου πω κατι τελευταιο. Λιγο ακομα, οχι πολυ, λιγο ακομα.Μεχρι να τελειωσω το σχολειο και μπορεσω να φυγω.Μεχρι τοτε θα μπορεις να με ελεγχεις.Μεχρι τοτε θα μπορεις να μου "φυτευεις" τα δικα σου Θελω και Πρεπει.

Λιγο ακομα...

[Αυτο θα επρεπε να ειχα απαντησει]

-Συγνωμη μαμα...

[Αυτο που τελικα απαντησα...]

Οχι γιατι ντρεπομουν, οχι γιατι φοβηθηκα.Απλα ηταν ανωφελο...

Σε απογοητευσα, ε? 

Πιο σκληρα λογια αλλη φορα.Μπορεις...

Όταν οι σταγόνες του ωκεανού σου φαίνονται μοναδικές...!

Είναι τόσες οι φορές που στη ζωή μας νιώθουμε ξεχωριστοί...νιώθουμε συναισθήματα χαράς και θλίψης που είναι αδύνατο να περιγραφούν με λόγια...πάντα πιστεύουμε ότι μόνο εμείς τα έχουμε ζήσει...μόνο εμείς έχουμε καταφέρει να τα γευτούμε στο έπακρο...μόνο εμείς έχουμε το προνόμιο τους...συνήθως η αίσθηση αυτή έρχεται με την υποψία ότι μόνο εμείς υπάρχουμε εδώ τριγύρω...όσο κι αν καθημερινά μιλάμε σε φίλους, οικογένεια  γνωστούς, συντρόφους, ποτέ δεν τους ακούμε..κανείς δεν νοιάζεται για τη ζωή του άλλου όταν δεν τη βλέπει να εκτυλίσσεται μπροστά του...σπάνια αναρωτιόμαστε τι έκανε ο άλλος όταν επέστρεψε σπίτι του μετά την κοινή έξοδο μας...πως ένιωσε...αν του άρεσε...τίποτα...τίποτα άλλο παραμόνο εγωισμός...τι κάνω  ε γ ώ  τώρα...τι σκέφτομαι  ε γ ώ  τώρα...κι είναι μόνο εκείνες οι μικρές στιγμές που μας αρέσει να ξεχνάμε, όταν περιγράφουμε ενθουσιασμένοι το πως αντιδράσαμε σε μια κατάσταση το πως αισθανθήκαμε και ακούμε τον άλλο να μας λέει: "Ναι σε καταλαβαίνω, είχα νιώσει και εγώ έτσι όταν..." και έρχεται η δική του σειρά να αραδιάσει μαλακίες...μόνο τότε θυμόμαστε ότι συναναστρεφόμαστε με ανθρώπους...διαφορετικά τους βλέπουμε ως κινούμενα αυτιά που πασχίζουν να ακούσουν ένα από τα μοναδικά τιποτένια κατορθώματά μας...

Ξύπνα είσαι άνθρωπος μεταξύ ανθρώπων...και όλοι οι άνθρωποι έχουν δικαίωμα να πονέσουν, να αγαπήσουν, να κλάψουν, να ουρλιάξουν, να γελάσουν, να ερωτευτούν, να ζήσουν όπως εσύ...

μικρή μοναδική σταγόνα...

by fox...

Εθισμος

-Μου τελειωσε ο καπνος χθες.
-....
-Ναι, δεν ημουν πολυ καλα.Ισως το παραεκανα...
-Εγω σπανια εχω ορεξη πια. Κυριως οταν ειμαστε εξω, λογω παρεας.
-Απλα βρηκα και ευκαιρια.
-Ναι αλλα μπορεις να το ελεγξεις.ετσι?
-Φυσικα.Δεν ειναι οτι το εχω αναγκη.Απλα δεν θελω να το σταματησω.
-Ισως αυτο να ειναι τελικα ο εθισμος.Μπορεις, αλλα δεν θελεις να το κοψεις.
-...
-...
-Τρομακτικο...



Μπορεις, αλλα δεν θελεις...

As long as it's not about love...

Lay beside me now
Tell me lies, sweet lies
As long as it's not about love...

Α ρε Dio, Θεε!

Το δεχομαι.
Ολοι θελουμε να φαμε κατι, ακομα κ αν δεν πειναμε.
Ολοι φωναζουμε χωρις νευρα, κλαιμε χωρις λογο.
Ολοι καποια στιγμη χρειαζομαστε να ακουσουμε κατι, εστω κ αν δεν ειναι αληθεια.

Μπορω να ακουσω κ να καταλαβω ο,τι εχεις να μου πεις.Θα προσπαθησω ακομα κ αν ειναι δυσκολο, περα απο τη λογικη ή τα ορια μου. 

Πες μου ο,τι θες, οσα ψεμματα, "χαιδεψε μου τα αυτια", πετα μου αυτα που πιστευεις οτι θελω να ακουσω. Ολοι ετσι κανουν.Μην πιανεις ομως μεγαλες κουβεντες στο στομα σου αν δεν τις εννοεις... Οταν τις παιρνεις πισω πονανε περισσοτερο.

Πες μου ο,τι θες.Τελικα εχουν δικιο.Οι πραξεις μετρανε...