Είναι τόσες οι φορές που στη ζωή μας νιώθουμε ξεχωριστοί...νιώθουμε συναισθήματα χαράς και θλίψης που είναι αδύνατο να περιγραφούν με λόγια...πάντα πιστεύουμε ότι μόνο εμείς τα έχουμε ζήσει...μόνο εμείς έχουμε καταφέρει να τα γευτούμε στο έπακρο...μόνο εμείς έχουμε το προνόμιο τους...συνήθως η αίσθηση αυτή έρχεται με την υποψία ότι μόνο εμείς υπάρχουμε εδώ τριγύρω...όσο κι αν καθημερινά μιλάμε σε φίλους, οικογένεια γνωστούς, συντρόφους, ποτέ δεν τους ακούμε..κανείς δεν νοιάζεται για τη ζωή του άλλου όταν δεν τη βλέπει να εκτυλίσσεται μπροστά του...σπάνια αναρωτιόμαστε τι έκανε ο άλλος όταν επέστρεψε σπίτι του μετά την κοινή έξοδο μας...πως ένιωσε...αν του άρεσε...τίποτα...τίποτα άλλο παραμόνο εγωισμός...τι κάνω ε γ ώ τώρα...τι σκέφτομαι ε γ ώ τώρα...κι είναι μόνο εκείνες οι μικρές στιγμές που μας αρέσει να ξεχνάμε, όταν περιγράφουμε ενθουσιασμένοι το πως αντιδράσαμε σε μια κατάσταση το πως αισθανθήκαμε και ακούμε τον άλλο να μας λέει: "Ναι σε καταλαβαίνω, είχα νιώσει και εγώ έτσι όταν..." και έρχεται η δική του σειρά να αραδιάσει μαλακίες...μόνο τότε θυμόμαστε ότι συναναστρεφόμαστε με ανθρώπους...διαφορετικά τους βλέπουμε ως κινούμενα αυτιά που πασχίζουν να ακούσουν ένα από τα μοναδικά τιποτένια κατορθώματά μας...
Ξύπνα είσαι άνθρωπος μεταξύ ανθρώπων...και όλοι οι άνθρωποι έχουν δικαίωμα να πονέσουν, να αγαπήσουν, να κλάψουν, να ουρλιάξουν, να γελάσουν, να ερωτευτούν, να ζήσουν όπως εσύ...
μικρή μοναδική σταγόνα...
by
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου