Τρίτη 20 Αυγούστου 2013

Words



Όλοι κάποια στιγμή πρέπει να παλέψουμε. Να αντιμετωπίσουμε προβλήματα και καταστάσεις, να ξεκαθαρίσουμε συναισθήματα και σκέψεις. Να γκρεμίσουμε όνειρα, ή απλώς να συνειδητοποιήσουμε καταστάσεις.
Εγώ από ότι φαίνεται, εξακολουθώ να επιλέγω να κρύβομαι...
Δεν με αναγνωρίζω πια. Δεν ξέρω αν αυτά εναι﷽﷽﷽﷽﷽﷽﷽ν ξλερίναι λόγια που θα ήθελαν να ακούσουν οι γονείς μου για να νιώσουν ότι ξαναβρήκαν την κόρη τους, ή οι ανθρωποι που πλήγωσα για να με συγχωρέσουν, ή αν όντως τα εννοώ...
Φτάνεις σε ένα σημείο, όπου έχεις απογοητεύσει τους πάντες γύρω σου και ταυτόχρονα όλοι σε προδίδουν.
Ένας ένας, σιγά σιγά, ο καθένας με τον τρόπο του. Αναρωτιέμαι πότε φτάνεις στα όρια. Πότε έρχεται η στιγμή που παραδέχεσαι ότι έχεις απογοητεύσει τον ίδιο σου τον εαυτό.
Δεν με αναγνωρίζω πια...
Και από ότι φαίνεται, αυτό δεν είναι καλό...΄﷽﷽﷽﷽﷽﷽﷽﷽

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου